Jambo!
0 Reacties
Begin april besloten Lone en ik om naar de mis te gaan. We wouden dit al een tijdje doen, maar aangezien Mama Lucy en Baba niet vaak meer gaan, was het er nog niet van gekomen. Samuel, de zoon, logeerde terug een weekendje bij ons en zei dat hij samen met Baba op zondag naar de kerk ging. Ideaal dus voor ons om mee te gaan! Heel vroeg in de ochtend stonden we op en vol goede moed vertrokken we. De mis duurde heel lang, 2,5uur, en was geheel in Kiswahili. Dit maakte het voor ons heel saai, want we begrepen er niets van! Ik had ook verwacht dat er veel meer gezongen en gedanst zou worden, maar in een katholieke kerk wordt dit hier blijkbaar niet gedaan. Het allergrootste verschil met België is natuurlijk dat de kerk helemaal vol zat! Van relatief oude mensen tot heel kleine kinderen. We zagen zelfs enkele kinderen van school! Zij waren dan weer verwonderd ons in de kerk te zien!
Ik ben blij dat ik dit eens heb meegemaakt, maar één keer is meer dan genoeg haha 😊. De paasvakantie is hier ook begonnen op vrijdag 7 april en loopt t.e.m. maandag 17 april. Net voor de paasvakantie begon, hebben Lone en ik onze educatieve muur nog geverfd! Het resultaat vinden wij alleszins zeer geslaagd (zie foto’s). Hierover hebben we al lessen gegeven, maar na de paasvakantie willen we dit graag opnieuw doen aan de hand van onze muur. Dit zal het voor de kinderen ook veel leuker maken! Hopelijk blijven ze dit ook gebruiken wanneer wij terug in België zijn, want na de paasvakantie hebben we hier maar 3 lesdagen meer te gaan! Onze vakantie hebben we al werkend ingezet voor onze eindstage. We weten allebei dat we niet onmiddellijk zullen beginnen werken thuis, dus goed voorbereid naar huis vertrekken is een must! De kleinkinderen van Mama Lucy zijn ondertussen ook naar huis voor de vakantie (Dar es Salaam, Nairobi) dus het is hier heel rustig geweest! Ook wij hadden eens nood aan een échte vakantie en wouden er wel eens tussenuit trekken. 2,5 maanden steeds op dezelfde plek hier begon ons wat te vervelen, dus vertrokken we op 9 april met de bus richting Dar Es Salaam. De busreis duurde enorm lang, maar liefst 11 uur zaten we op de bus. Eenmaal aangekomen, gingen we met de taxi naar Martha’s huis (de dochter van Mama Lucy). Daar mochten we een nachtje slapen, want ’s ochtends vroeg namen we de ferry naar Zanzibar, Stone Town. De eerste dag vertoefden we in Stone Town. We hadden een kamer gehuurd voor één nachtje. Stone Town is dé hoofdstad van Zanzibar, maar het is eigenlijk maar een heel klein stadje. Super gezellig, want het ligt aan het water. De kleine straatjes vol winkeltjes zorgden ervoor dat we onmiddellijk in vakantiestemming waren en de lange busreis vergeten waren! ’s Middags en ’s avonds aten we zó goed! Vis, vlees, … alles wat je maar wilt krijgen. Eindelijk hadden we eens iets anders dan wat we telkens in Moshi aten! De volgende dag vertrokken we richting Jambiani, een stadje aan de oostkust. Het hotel waar we verbleven was heel mooi! We liepen er altijd op onze bloten voeten, want alles was strand. De stranden van Zanzibar zijn dan ook pracht-ig! Ik denk niet dat ik ooit nog zo mooie stranden zal zien in mijn leven. We hadden het super goed, en het weer was ons ook goed gezind, dus besloten Lone en ik al snel om nog een nachtje bij te boeken! Op donderdagochtend besloten Lone en ik om te gaan vissen. De kapitein en zijn boot ging ons komen ophalen aan het hotel. Toch moesten we even slikken toen we de boot zagen toekomen. Een primitief vissersbootje, zonder motor, met zeil, van nog geen 3 meter lang en nog geen meter breed, kwam aangevaren. In het begin vonden we het nog wel spannend en leuk, maar al snel sloeg de sfeer een beetje om toen we dieper en dieper de zee ingingen. De golven waren super hoog! De kapitein concentreerde zich op het sturen, terwijl een andere man het water dat in onze boot kwam zo snel mogelijk probeerde weg te gieten. Nadien konden we beginnen vissen, in die wilde zee. Lone en ik werden beiden al snel zeeziek. We konden ons niet concentreren op het vangen van een vis hierdoor! Gelukkig werd er wel wat gevangen door de andere mannen! We waren allebei heel gelukkig toen we terug met onze voetjes op het zand stonden. Hoe we er nu naar terugkijken? Leuk dat we het geprobeerd hebben, goed voor één keer haha! Vrijdag wouden we met de dolfijnen gaan zwemmen! Hier in Zanzibar zitten de dolfijnen niet opgesloten, waardoor er altijd een kans was dat we er geen zouden zien. Toch wouden we het erop wagen, want anders zouden we spijt krijgen dat we het niet geprobeerd hadden. Opnieuw een klein bootje in, maar deze keer wél met motor, gelukkig! We zijn heel gelukkig teruggekeerd, want we hebben veel dolfijnen gezien! Een echte kinderdroom in vervulling! Jammer genoeg konden we er wel niet mee zwemmen, aangezien de zee terug heel wild was, waardoor het wat te gevaarlijk werd. Wij vonden dit uiteindelijk niet zo erg, we waren al blij dat we er zoveel gezien hadden! De week liep jammer genoeg snel op z’n einde en we pakten onze valiezen om terug naar Moshi te keren. Zaterdagmiddag zaten we op de ferry richting Dar Es Salaam. Hoe rustig deze boottocht verlopen was bij het heengaan, hoe hectisch bij het terugkeren. De zee was enorm, enorm wild. Ook Lone en ik vonden het helemaal niet aangenaam in de boot hierdoor. De mensen rondom ons voelden zich allemaal vrij slecht. Heel veel mensen waren zeeziek en moesten overgeven. Een vrouw achter ons kreeg een epilepsieaanval. Iets verder begon een andere vrouw te roepen en te gillen, geen idee waarom. Nog wat later begon een andere vrouw te roepen, te gillen en overal in het rond te slaan. Met drie/vier personeelsleden van de boot probeerden ze haar te kalmeren en vast te houden, maar hier was ze zelfs te sterk voor. Uiteindelijk bleek dat de vrouw dacht dat ze behekst was (gebeurt hier blijkbaar wel vaker). Wij waren alvast blij toen we uit deze hectische boot konden stappen! Na opnieuw een nachtje bij Martha te logeren en de lange busrit kwamen we terug aan in Moshi. Klaar voor onze laatste drie lesdagen, klaar voor onze laatste 10 dagen in Tanzania! Opnieuw een blogberichtje, iets later dan normaal aangezien het hier al heel druk is geweest. Ook het internet wilt hier niet altijd (bijna nooit) meewerken, waardoor deze blog posten niet altijd zo vanzelfsprekend is en ik wel enkele dagen moet proberen. Dus als je deze leest, is het gelukt!
Schoolproject Onze muur is gecementeerd, dus begonnen we met het verven. Het werd echt wel tijd dat we hieraan konden beginnen aangezien het in april paasvakantie is en er veel nationale feestdagen zijn, waardoor er geen zeeën van tijd meer zijn om de educatieve muur te integreren in onze lessen. Sinds een weekje geleden is er een valies toegekomen met véél materiaal voor de kinderen op school (dankjewel tante Mimi, Andy, oma, opa en Rutger!!). We hebben dus vanaf nu kleine gietertjes op school, waardoor de leerlingen zelf de planten water kunnen geven en onze hulp niet meer nodig hebben. De kinderen zelf vinden dit natuurlijk ook veel leuker zo. Nadat we de speeltijd opgericht hadden, merkten we ook dat de kinderen super graag in de zandbak speelden. Jammer genoeg was deze niet echt goed gevuld, dus hebben we de zandbak opgevuld (met het overige zand die nodig was voor de educatieve muur). In de grote gesponsorde valies zat er dan ook veel materiaal om in de zandbak met te spelen! Ze vinden dit echt super! Met de letters die ze kunnen vullen met zand herhalen we ze ook. Tijdens de lessen proberen we de leerlingen de levenscyclus van de planten aan te leren en wat een plant nodig heeft om te groeien. Dit verloopt niet altijd even makkelijk omdat de leerlingen de taal niet beheersen. Eén van de twee leerkrachten vertaalt ons dan ook helemaal niet. Wanneer we vragen of ze het begrepen hebben, vraagt ze gewoon in het Swahili ‘Heb je het begrepen?’, waarop de leerlingen natuurlijk ‘Ja’ antwoorden. Als we dan testen of ze het echt begrepen hebben, kunnen ze nooit antwoorden op de vraag. In deze klas is het dus nog moeilijker om les te geven aangezien de leerkracht helemaal niet meewerkt. Onze educatieve muur krijgt ook vorm! Gecementeerd, eerste en tweede laag verf ligt er al op. Het volgende wat we dus kunnen doen, is onze muur verven met groenten, planten, … Wat hebben planten nodig om te groeien? Hoe verzorgen we de planten? We zijn al benieuwd naar het resultaat! Ik denk alvast dat het een hele leuke manier is voor de kinderen om dit allemaal te leren. Deze week zijn we te weten gekomen dat de kinderen volgende week ‘testen’ moeten afleggen om te kijken of ze de leerinhoud van de afgelopen 2/3 maand beheersen. Lone en ik zijn zo goed als zeker dat dit niet het geval is. We overlegden hierover met de leerkrachten. De conclusie van de leerkrachten is dat de leerlingen nooit kunnen falen. Ook al zal een test slecht zijn, toch is het goed. Wij zijn het hier natuurlijk niet mee eens, maar dat valt hier precies niet te begrijpen? Het schoolsysteem hier is toch heel vreemd, alsof de leerlingen zonder problemen naar het volgend jaar kunnen gaan zonder dat ze de leerstof van het afgelopen jaar beheersen. Ik denk niet dat we hier iets aan kunnen veranderen, maar natuurlijk heb ik daar zelf wel mijn mening over. Engelse les aan volwassenen Sinds twee weken geleden zijn we drie dagen op de week, één uurtje, gestart met Engelse lessen voor volwassenen. De lessen hebben we opgericht voor de leerkrachten en andere personeelsleden op school en de tuinman van Mama Lucy. We hebben dus al enkele lessen achter de rug, maar elke les is er slechts een magere opkomst van 1 tot 3 ‘leerlingen’. Al bij al vinden we dit nog niet zo erg aangezien we dan echt concreet en goed les kunnen geven! Vrije tijd Zaterdag en zondag (25 en 26 maart) zijn we op safari geweest. Op dag 1 stond Lake Manyara op de planning, op dag 2 Ngorogoro. Opnieuw hebben we echt veel dieren gezien en de natuur (vooral in Ngorogoro, want dat is een krater) was echt super mooi! Ik heb hier foto’s van, maar het valt echt helemaal niet te vergelijken met hoe het in werkelijkheid is. Overnachten deden we in een tentenkamp. Omdat het nogal hoog was, koelde het daar ’s avonds af. Lone en ik zijn nog nooit zo blij geweest met wat kouder weer! Een donsdeken met warmwaterkruik, za-lig! Thuis zullen we hier wel weer over klagen haha! Ook de weersomstandigheden waren ons tijdens de safari gunstig, ondanks het regenseizoen geen regen gezien! Op dinsdag (28/03) zijn we opnieuw naar de Hotsprings gegaan. Deze keer was het daar super rustig, waardoor dat het nog meer als een echt paradijs leek! Op donderdag (30/03) stond de Coffeetour (hier wordt enorm veel koffie gemaakt) en de watervallen op de planning. Ik kan deze uitstap op één woord beschrijven: WAUW. We zagen opnieuw een ander stukje natuur van Tanzania: dit is echt een prachtig land met zoveel verschillende soorten natuur. De autorit was al prachtig die we al wandelend hebben voortgezet. Na een stevige wandeling kwamen we aan de waterval, ook deze was veel mooier en groter dan wij verwacht hadden! Nadien gingen we naar het huis van onze gids. Hij maakte daar zelf koffie (de fair-trade coffee en dus niet die die in fabrieken gemaakt wordt). We zagen de plantage en mochten met enkele koffiebonen zelf koffie maken. Zoals velen al weten, drink ik nooit koffie, maar deze keer vond ik het echt lekker! Dit was echt een geslaagde dag! Een huis vol ongedierte Nadat we een schorpioen, kevers en kakkerlakken in ons huis hadden, was het natuurlijk weer eens tijd voor een ander dier. Het was dinsdagavond, ik was bijna klaar om in mijn bed te kruipen en ook Lone was nog haar tanden aan het poetsen toen ik opeens een gegil van haar hoorde waarna een lawaai volgde alsof alles in ons huis afgebroken werd. Ik durfde al helemaal niet meer gaan kijken! Opeens riep Lone, half in de slappe lach, half gillend, dat er een rat in ons huis zat. Nu durfde ik al helemaal niet meer gaan kijken en stond ik ook al op het bed! De bewakers hadden het vele lawaai gehoord en stonden al aan het raam: “OPEN THE DOOR!”. Ook zij dachten dat er iets ergs aan de hand was! Op het eerste ogenblik konden we de deur niet openen, want de rat zat op de deur, maar toen verplaatste hij zich naar de douche. Lone hield de douche dicht en ik ging snel de deur openmaken. In deze hectische toestand zag ik ook waarom er zo’n lawaai was: Lone ging uit schrik tegen de tafel leunen/op de tafel kruipen, waardoor onze tafel helemaal uit elkaar gevallen was en al het gerief erop verspreid lag op de grond. Het was een echte ravage! Opnieuw: gelukkig dat onze bewakers (ja, door het enorme geluid waren ze met twee want ze wisten niet wat hen te wachten stond!) ons opnieuw komen redden zijn en de rat eigenhandig gedood hebben! Je kan je wel voorstellen dat onze nacht nogal slapeloos was! Al snel merkten we dat dit niet de enige rat in ons huis was. Elke keer wanneer we terug thuis kwamen, was er van onze cakejes gegeten… Bij de buren waren we om rattenvergif gegaan. Dit hebben we dan in een cakeje gestoken. Die avond toen we thuis kwamen, lieten we onze bewaker eerst binnen gaan om te checken of er opnieuw ratten zaten. Dit was een goede zet aangezien er opnieuw een rat zat! Hopelijk kunnen we ze allemaal uit ons huis krijgen, want we lopen hier niet meer met zo’n prettig gevoel! Ondertussen is het april en is onze laatste maand van start gegaan. Het besef dat ik hier al twee maand ben, is er helemaal niet! De tijd vliegt enorm! Op mijn planning voor de laatste maand staat: genieten, genieten, genieten. Dit is niet iets dat ik twee keer in mijn leven zal meemaken. Habari!
Sinds vrijdagavond (10/03) hebben we terug elektriciteit en warm water! Hoera! We hadden alweer een druk gevuld en tegelijk rustgevend weekend! Zaterdagochtend probeerden we wat uit te slapen, ook al is dat hier onmogelijk door de honden van Mama Lucy. Volgende week verhuizen ze naar haar dochter in Dar Es Salaam, de hoofdstad van Tanzania, dus zullen we ein-de-lijk eens geen last hebben van het geblaf. Die middag zijn we met de kleinkinderen van Mama Lucy (Navo, Tuvako en Kaveni) gaan zwemmen in de Lodge. Naar mijn gevoel waren de kinderen super blij dat ze nog eens konden gaan zwemmen, want het was lang geleden dat iemand mee wou met hen! Ook wij hebben het echt naar ons zin gehad! Op zondag zijn we op daguitstap gegaan naar de Hotsprings van Kikuletwa. Het was echt ongelooflijk mooi! Helderblauw water en planten/bomen die ervoor zorgden dat we ons echt in de jungle voelden. Enkel is het de naam ‘hotspring’ niet echt waardig, omdat het water helemaal niet zo warm was. Gelukkig kunnen wij daar tegen! ;) Ondertussen telt de school al 39 leerlingen, we gaan erop vooruit! Deze week op school verliepen de lessen zoals gewoonlijk: letters en cijfers + herhaling, herhaling, herhaling! Sommige leerlingen zijn goed op weg, anderen bakken er niets van. Wat deze school, en de leerlingen, zou kunnen helpen, is een zorgjuf! Ook al geven we enkel ’s ochtends les, we zijn na elke dag echt uitgeput. We moeten alles echt uit de leerlingen sleuren, en zelfs bij de allerkleinsten zit de mentaliteit (pole pole!) er al in. Wanneer iemand naar het bord moet komen, lijkt het wel een eeuwigheid te duren. Slof, slof, slof… Soms vragen we ons af waar de energie is bij de kinderen hier. Om ze wakker te houden, zingen we tussen de lessen door enkele liedjes. Dit vinden ze heel leuk, maar vanaf de effectieve les verdergaat, lijken ze weer half te slapen. Je kan je wel voorstellen hoe moe wij daar ook van worden! Elke ochtend geef ik met een klas de planten in onze moestuin water. De leerlingen leren zo hoe ze dit moeten doen (hoe vaak en hoeveel water). Tijdens de lessen science zijn we ook gestart met het project. De leerlingen leren wat een zaad nodig heeft om te groeien tot een plant. Dit proces kunnen ze ook echt waarnemen door de moestuin. We zijn ook gestart met het maken van onze educatieve muur. Na enkele onderhandelingen, want de financiële kant is hier niet altijd de makkelijkste, zijn we tot een akkoord gekomen. De benodigdheden kochten wij aan zodat de werkmannen donderdag konden starten. Ze werkten één dag goed door, dus we waren al heel tevreden! Toen we de volgende dag (vrijdag 17/03) gingen kijken hoe het werk vorderde, kwamen we tot de conclusie dat er niemand aan het werk was? Onze volgende taak is dus uitzoeken hoe dit komt! Op woensdag zijn we andere scholen gaan bezoeken. De eerste school was een Lutheraanse school. Het was onmiddellijk duidelijk dat religie hier belangrijk was en wij vielen ook onmiddellijk door de mand wanneer we enkele vragen kregen over het christendom waar we “als christenen” niet op konden antwoorden. Deze school had enorm veel didactisch materiaal, wat echt een groot pluspunt was! Het minpunt was dan weer dat ze met meer dan 50 leerlingen (verschillende leeftijden door elkaar) in één klas zaten. Er waren ook geen banken en stoelen dus de leerlingen zaten op matjes op de grond. De tweede school die we bezochten, zag er helemaal niet uit als een school. Het was als het ware één zeer klein gebouw met één klas. Dit was dan ook echt de armste school die we gezien hadden. Deze school en deze kinderen hadden helemaal niets buiten een krijtbord en bankjes. Als we Mama Lucy mogen geloven, gaan we binnenkort nog andere scholen gaan bezoeken. Eerst zien, dan geloven haha! Binnenkort kan hier ook binnen een maand zijn… Wij zullen er wel wat over zagen, dat helpt hier soms! Ik ben alleszins volop aan het genieten van mijn tijd hier, want het besef dat we al over de helft zitten, is er zeker! Warme groetjes van de andere kant van de wereld! Zaterdag & zondag 04/05 maart
Wanneer we wakker werden, genoten Lone en ik van ons ontbijtje: stokbrood met Nutella en als kers op de taart nog een stukje cake van gisteren! Wanneer we klaar waren, gingen we naar de moestuin waar Mama Lucy al op ons stond te wachten. Samen met Mama Lucy, Kaveni (haar kleindochter) en de tuinman van de school hebben we de zaadjes geplant. We zijn al benieuwd of het goed zal komen! Om 13u hadden we eten besteld in de Lodge, maar toen we hier aankwamen en na een half uur nog niets hadden gekregen, was het duidelijk dat ze dit vergeten waren. Wat we uiteindelijk kregen, was niet echt wat we besteld hadden (ik denk dat ze snel snel het in orde wouden maken). Vervolgens hebben we nog 1 uur moeten wachten tot onze gids toekwam om te beginnen aan onze ‘Forest Walk’. Dit was een hele mooie, maar vermoeiende wandeling van 4uur! We wandelden eerst naar het woud, waarbij we de lokale bevolking meer zagen, daarna in het woud. Opnieuw hadden we een gids die wel eens ‘van het padje’ wou gaan, met als gevolg dat we de weg kwijt waren! Zeker drie kwartier hebben we tussen de dorens en prikkende planten gelopen om het pad terug te vinden. Uiteindelijk kwamen we aan de grootste boom van Moshi! Nadien zetten we onze wandeling voort naar de rijstplantages om te eindigen met een wandeling naar Moshi-stad. Onze gids had lange benen, dus wij liepen bijna achter hem aan! Voor het eerst waren wij het, die af en toe eens 'pole pole' moesten zeggen. ’s Avonds hebben we een stapje in de wereld gezet: we startten in Pamoja bar (waar we al enkele mensen kenden) om met hen naar een Karaoke bar te gaan. In deze karaokebar zaten heel wat vrijwilligers, heel leuk om hier ook contact met te hebben! Om onze nacht af te sluiten, gingen we richting Red Stone Club. Goeie muziek, toffe mensen en veel plaats om te dansen, meer moest dit niet zijn! De volgende dag waren we na onze was uitgenodigd bij Mama Lucy om te lunchen. In de namiddag hebben we een beetje voor onze stage gewerkt. ’s Avonds zijn we in Moshi gaan eten: LASAGNA, eindelijk! En of het ons gesmaakt heeft! Maandag 06 maart Sinds zaterdag hebben we geen elektriciteit meer, en omdat dit toch al twee dagen was, ook geen warm water meer. We waren dus goed wakker na een IJSkoude douche. Vandaag gaf ik les in de Major Class, het ging goed! We zijn ook voor het eerst met de leerlingen ‘de plantjes’ gaan water geven. Het is de bedoeling dat ze dit nu elke dag doen. Later deze dag kwamen we te weten dat de generator, die stroom levert in onze buurt, stuk is. Geen gewone stroompanne dus! Het zal nog een week duren voor de generator gemaakt kan worden. Wat wil zeggen: 10 dagen zonder elektriciteit, zonder warm water. Het lijkt op zich niet zo’n ramp, maar vandaag ondervonden we hier al problemen door: wat met al ons eten in de frigo? Er was al heel wat bedorven en het is hier niet zo vanzelfsprekend om elke dag naar de supermarkt te gaan. We zullen moeten roeien met de riemen die we hebben en vooral heel origineel moeten zijn! Let’s hope for the best! Dinsdag 07 maart Vandaag hebben we ontbeten op school. Hier is wel elektriciteit, waardoor we ons brood kunnen toasten! Dankzij de koude douches ’s ochtends zijn we dan ook onmiddellijk wakker haha! Wanneer ik op school toekwam, was er een leerling aan het wenen. Ze was al een week heel erg ziek, maar toch elke dag op school. Haar tong zag blauw en was helemaal gezwollen. Tijdens het eten van de porridge was het duidelijk dat ook slikken enorm veel pijn deed. We vroegen de leerkrachten of ze al naar de dokter was geweest, en dat was zo maar ze had enkel een hoestsiroopje meegekregen. Wij dachten dat er wel meer aan de hand was dan dat. We stonden er dan ook op dat Mama Lucy haar ouders zou bellen om opnieuw naar de dokter (hier onmiddellijk ziekenhuis) te gaan. Al snel bleek dat de ouders dat hier niet snel zouden doen door de kostprijs. Wij hebben op dat moment besloten om zelf mee te gaan en te betalen, want een kind al een week zien afzien, is niet oké! Samen met de moeder en het kind namen we een taxi naar het ziekenhuis. Toen we toekwamen, was het enorm druk. We dachten dat we er wel een tijdje zouden moeten wachten. Uiteindelijk bleek dit heel goed mee te vallen aangezien er weinig kinderen waren en we dus snel bij de kinderarts konden gaan. Veel onderzoek is er niet gebeurd… De dokter vroeg aan ons of het kind koorts had op school. Wij zeiden dat we dit niet wisten, dat ze het misschien eens moesten meten. Koorts was er niet, en de blauwe tong kwam doordat de moeder het kind de dag ervoor een anti-malaria kuur gegeven had (zonder zeker te weten of het kind wel malaria had…). Uiteindelijk bleek dat het kind een zware keelontsteking had en een infectie aan de luchtwegen. De moeder was ons echt super dankbaar en ook wij zijn blij dat het kind eindelijk geholpen kan worden door medicijnen! Woensdag 08 maart Dag 5 zonder elektriciteit en warm water! Die elektriciteit begint te wennen (alhoewel eten vers houden bijna onmogelijk is), maar de koude douches brrrrrrrr… Op school vandaag hebben we zoveel mogelijk spelletjes geïntegreerd in de les. Bijvoorbeeld:
Ze lieten ons nog weten dat er zeker geen elektriciteit en warm water zal zijn voor de komende zeven dagen! Gek hoe wij in België bij 5 minuten zonder elektriciteit allemaal op straat komen alsof er een ramp gebeurd is... Wanneer ik terugkom, zal ik pas beseffen hoeveel geluk wij hebben. Deze ervaring zouden meer mensen moeten meemaken om tot dit besef te komen! Sinds deze week doen we ook aan ‘huiswerkbegeleiding’. De kleinkinderen van Mama Lucy: Tuvako, Navo en Kaveni komen bij ons langs om te helpen met huiswerk. Tuvako neemt het serieus en komt elke dag langs, maar Kaveni en Navo durven het wel eens ‘vergeten’. Daarom hebben we samen met Mama Lucy een beloningssysteem ontwikkeld: elke keer dat ze naar ons komen met huiswerk én goed kun best doen, krijgen ze een bonuspunt. Bij 5 bonuspunten moeten ze één dag geen afwas doen. Ze waren alleszins enthousiast, hopelijk blijven ze dat ook! Donderdag 09 maart Met de handen in het haar. Dit beschrijft onze ochtend. Opnieuw stonden we in de Baby Class, de allerkleinsten. Ik startte met een herhaling van de letters ‘A’ en ‘B’. Wat al snel bleek, is dat de leerlingen helemaal niet meer wisten wat ‘A’ was, of wat ‘B’ was. Hier zijn we nu al een maand met bezig en er is nog steeds geen vooruitgang. Ook de leerkracht weet helemaal niet hoe het komt. We probeerden allerlei manieren om ‘A’ en ‘B’ uit hun jonge geheugen terug te roepen. We gingen naar buiten, tekenden op de stenen, lieten de leerlingen de letters al bewegend leren, maar vanaf we een pauze gaven van 10 minuten was alles opnieuw uit hun geheugen verdwenen. Bij de getallen (wiskunde) hebben we in deze klas nét hetzelfde probleem. We vroegen ons af of het was van niet willen of niet kunnen, maar wij denken eerder van niet kunnen. Deze kinderen zijn nog zó jong… (ik val in herhaling J). In de middag ging een man van de overheid komen om te beslissen over het feit of we een kippenhok mogen bouwen of niet. Om 14u was de afspraak. Ook vandaag was het weer hetzelfde liedje: om 16u kwam hij eindelijk opdagen. We waren al gelukkig dat hij nog was gekomen. Al was dit helemaal niet nodig geweest, want met één oogopslag en een halve minuut nadenken, was het allemaal in orde. Vrijdag 10 maart Dag 7 zonder elektriciteit en warm water. Ondertussen hopen we er al niet meer op dat het snel zal terugkomen, zodat we verrast zullen zijn wanneer het op een dag wel zo zal zijn! Huishouddag vandaag: naar de supermarkt en kuisen! We moesten wel een beetje nadenken wanneer we naar de supermarkt gingen. Veel kopen, konden we niet doen aangezien we niets vers kunnen houden, maar we doen ons best! Ook deze middag werkten we nog een beetje om ’s avonds te genieten van een lekkere pizza in de lodge. Hierna gaan we nog een stapje in de wereld zetten als start van het weekend! Tot de volgende! |